Peter Bartels: “Na meer dan 30 jaar was de tijd rijp voor bio”

Sinds 1983 telen Peter Bartels en zijn vrouw Riet Vermeulen in hun serres in Rumst vruchtgewassen zoals paprika en aubergine.  In 2016 schakelden ze om naar bio, al bestond de interesse al langer. Peter: “In de jaren 1980 was ik al gefascineerd door biolandbouw. In 2011 volgden we zelfs een omschakelcursus en sinds 2013 zat ik in de werkgroep bio van Boerenbond. Na een virus in onze paprika’s in 2015 was de tijd rijp voor deze stap.”

Kan ik leven van bio?

Vooral de economische kant hield hen lang tegen. “De grote vraag was altijd: kan ik leven van bio? Biotelers wilden hun markt wat afschermen leek het, en dus was er weinig openheid over cijfers en prijzen. Ik begrijp die houding op zich wel, maar het kan zich uiteindelijk tegen de sector keren. Als je met tekorten zit, gaan afnemers producten wel aan de andere kant van de wereld halen. Een beetje transparantie is nodig om andere boeren mee op de kar te krijgen voor bio.”

Daarnaast was het ook spannend hoe ze met plagen als bladluis zouden omgaan. “We deden toen we gangbaar waren vooral aan biologische bestrijding, maar voor de bladluis kon dat niet. In bio bestaan er helaas geen middelen tegen bladluis. En dus is het altijd zoeken naar een evenwicht. Je levert in bio sowieso in op productievolume, een plaag kan dat nog versterken. Die kosten moeten mee in de prijs verrekend worden. Sommige supermarkten beweren dat ze binnen 5 jaar 70 procent bio willen aanbieden, maar wel met de prijzen die nu in het gangbare circuit betaald worden. Dat is niet realistisch.”

“Sommige supermarkten beweren dat ze binnen 5 jaar 70 procent bio willen aanbieden, maar wel met de prijzen die nu in het gangbare circuit betaald worden. Dat is niet realistisch.”

Kwartels voor onkruidbestrijding

Voor Peter is de veiling het voornaamste afzetkanaal. Hij is dan ook vervuld van de coöperatieve gedachte. “Ik wil vooral een goede teler zijn en geen verkoper. Daarom ben ik blij dat de veiling ervoor zorgt dat onze groenten in de supermarkt terecht komen. Bij een coöperatie speelt collegialiteit een grote rol. Als je elkaar het licht in de ogen gunt, dan is een coöperatie een hele mooie manier van afzet. Elk jaar zitten we met de zes biotelers bij Belorta samen om te kijken wie wat zal telen het volgende seizoen. Zo blijft het aanbod ook in evenwicht.”

Het serreseizoen begint in februari en loopt door tot het najaar. “In de wintermaanden hebben we geen productie. We hebben wel een verwarmde serre, maar de stookkosten zouden te hoog oplopen. Ook moet je genoeg rust inbouwen om plagen niet mee over te nemen naar het volgende seizoen. Tot slot moet je in de winter concurreren met producten uit het Zuiden, die op dat moment een stuk goedkoper zijn.”

In de serre lopen kwartels en zijdehoenen rond. “Dat is een deel van onze onkruidbestrijding. Zij pikken elk plantje dat bovenkomt weg. In tegenstelling tot kippen klimmen ze niet in de planten, maar slapen op de grond.”

Peter Bartels: "Ik gebruik kwartels en zijdehoenen om het onkruid te wieden.”

Vertrouwen in het biolabel

Peter Bartels zou wel eens aan zijn laatste seizoen bezig kunnen zijn. Hij zoekt al even een overnemer en heeft die op het moment van het gesprek misschien wel gevonden. Het bedrijf blijft bio.  “Niet dat ik uitgeblust ben, maar het is stilaan tijd om het rustiger aan te doen. Maar als de deal niet doorgaat, dan doen we zelf nog een seizoen voort.”

Peter is blij dat hij op het einde van zijn carrière toch nog voor bio gekozen heeft. “Tegen gangbare collega-boeren en consumenten zeg ik dat ze echt wel vertrouwen mogen hebben in bio, want men is soms toch nog sceptisch. Ik krijg 3 tot 4 keer per jaar controle, waarvan maar 1 aangekondigd is. Ik koester dat, want zo ontstaat er vertrouwen in het biolabel.”